درِ بهشت براي اين افراد باز مي شود ...

صبر در آموزه هاي قرآني روايي ما جايگاهي ويژه دارد تا جايي كه خداوند با تاكيد بر لزوم صبر بندگان، آن را از لوازم رستگاري معرفي مي كند و در قرآن مي فرمايد خداوند صابران را دوست دارد.

و در آيات 155 تا 157 سوره مباركه بقره مي فرمايد: "وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ*الَّذِينَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِيبَةٌ قَالُواْ إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ* أُولَئِكَ عَلَيْهِمْ صَلَوَاتٌ مِّن رَّبِّهِمْ وَرَحْمَةٌ وَأُولَئِكَ هُمُ الْمُهْتَدُونَ"

و قطعا شما را به چيزى از [قبيل] ترس و گرسنگى و كاهشى در اموال و جانها و محصولات مى‏آزماييم و مژده ده شكيبايان را [همان] كسانى كه چون مصيبتى به آنان برسد مى‏گويند ما از آن خدا هستيم و به سوى او باز مى‏گرديم

بر ايشان درودها و رحمتى از پروردگارشان [باد] و راه‏يافتگان [هم] خود ايشانند.

از عيسي بن مريم (ع) نقل شده است كه فرمود: تحقيقا شما در نمي يابيد آنچه را كه دوست مي داريد مگر با صبر كردنتان به آنچه ناخوش مي داريد.

روايت است كه پيامبر (ص) فرمودند: اي جبرئيل تفسير صبر چيست؟ عرض كرد: در سختي و بدحالي صبر كند همانطوري كه در گشايش و خوشحالي شادي مي كند، در بي چيزي صبر كند همانطوري كه در سلامتي صبر مي كند، نزد خلق از حالش به سبب آنچه بلا به او رسيده شكايت نكند.

امام صادق (ع) نيز فرموده اند: همانا خداوند عز و جل بر قومي نعمت داد شكر نكردند، برگشت به آنان عذاب شد و قومي را به مصيبت هايي گرفتار كرد، صبر كردند، برگشت به آنان نعمت شد.

همچنين، ايشان مي فرمايند: صبر از ايمان به منزله سر است از جسد. هنگامي كه سر رفت بدن مي رود همچنين آنگاه كه صبر رفت، ايمان مي رود.

از اميرالمومنين (ع) نيز نقل شده كه فرمودند: اي مردم بر شما باد صبر كردن زيرا دين نيست براي كسي كه صبر ندارد.

از موسي بن جعفر (ع) نقل شده كه فرمودند: اي هشام بر اطاعت خدا صبر كن و از نافرماني خداوند بپرهيز، جز اين نيست كه دنيا يك ساعت است آنچه گذشت از آن، براي آن نه لذتي مي يابي نه اندوهي و آنچه نيامده آن را نمي شناسي، پس بر اين لحظه كه تو در آن هستي صبر كن گويا به آرزويت رسيده اي.

هشام بن حكم از امام صادق (ع) نقل كرده كه فرمودند: چون روز قيامت شد، گروهي از مردم برخيزند و به در بهشت مي آيند و آن را مي كوبند، به آنان گفته مي شود: شما كيستيد؟ گويند: ما اهل صبر هستيم، به آنان گفته مي شود بر چه صبر كرديد؟ گويند: بر طاعت صبر مي كرديم و از نافرماني خدا صبر مي كرديم، خداوند عز و جل مي فرمايد: راست گفتند آنها را به بهشت داخل كنيد و آن سخن خداي عز و جل است: "إِنَّمَا يُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُم بِغَيْرِ حِسَابٍ" (زمر، 10) بى‏ترديد شكيبايان پاداش خود را بى‏حساب [و] به تمام خواهند يافت.

از اميرالمومنين (ع) نقل است كه فرمودند: از نعمت هاي آخرت برخوردار نگردد مگر كسي كه بر بلا و گرفتاري دنيا صبر و شكيبايي كند.

امام باقر (ع) نيز مي فرمايند: بهشت با ناگواري ها و صبر احاطه شده، هر كس در دنيا بر ناگواري ها صبر كند به بهت داخل مي شود و جهنم با لذت ها و شهوت ها احاطه شده، هر كس به نفس خود شهوت و لذت او را بدهد به آتش داخل مي شود.

داود نبي به فرزندش سليمان (ع) فرمودند: بر تقواي مومن با سه چيز استدلال مي شود: توكل نيكو در آنچه به آن نرسيده و نيكو راضي شدن در آنچه به آن رسيده و نيكو صبر كردن در آنچه از او فوت شده است.

منابع:

1- بحارالانوار
2- اصول كافي
3- غررالحكم
4- اصول وافي
روزنامه قدس