جعفر مدرس صادقي

از پياده رو راه افتادم به طرف پايين. سرازيري!
كسي كه جايي براي رفتن نداشت و نمي دانست كجا مي خواست برود، همان بهتر كه از سرازيري مي رفت، نه سربالايي.
كسي كه جايي براي رفتن داشت و مي دانست كجا مي خواست برود، سربالايي و سرازيري فرق زيادي به حالش نمي كرد، سربالايي، شيب تند، دامنه ي كوه، چشمش كور، بايد مي رفت.
اما كسي كه جايي نداشت برود، كسي كه نمي دانست كجا مي رفت، فقط سرازيري مي رفت.
- شنبه ۲۱ آذر ۹۴ | ۱۶:۴۷ ۲۴۲ بازديد
- ۰ نظر
bvbvbv
دانلود آهنگ ميثم خراط و امير Z – شكست