bvbvbv
دانلود آهنگ ميثم خراط و امير Z – شكست
گاهي نيز دروغ به عنوان ابزار كار مديريتي ضرورتي اجتناب‌ناپذير جلوه مي‌كند. با پيچيده شدن مناسبات اجتماعي، دروغ به عنوان يك راهكار وارد عرصه‌هاي رقابتي شده و همچون ابزاري كارآمد عليه رقيب به كار گرفته مي‌شود و از تريبون‌هاي عمومي ترويج مي‌شود.
دروغ يكي از گناهان بزرگ با آثار سوء اجتماعي است كه به رغم آسيب‌هاي فراوان فردي و جمعي رواج بسياري دارد و در زندگي روزانه بارها تكرار مي‌شود. قبح دروغگويي آنچنان از بين رفته است كه براي منفعت جزئي يا سرگرمي و حتي تفاخر آني و بي‌حاصل به آساني، زبان به دروغ مي‌گشاييم و اساساً دروغ را به عنوان يكي از پايه‌هاي كسب و كار پذيرفته‌ايم.
گاهي نيز دروغ به عنوان ابزار كار مديريتي ضرورتي اجتناب‌ناپذير جلوه مي‌كند. با پيچيده شدن مناسبات اجتماعي، دروغ به عنوان يك راهكار وارد عرصه‌هاي رقابتي شده و همچون ابزاري كارآمد عليه رقيب به كار گرفته مي‌شود و از تريبون‌هاي عمومي ترويج مي‌شود.
گاهي دروغي با تكرار رنگ حقيقت به خود گرفته و با نزديك شدن به باور عمومي مبناي قضاوت عليه شخص يا گروه رقيب مي‌شود و فعل و انفعالات ظالمانه‌اي را سامان مي‌دهد. در هر حال دروغ در دوران ما از رونق زيادي برخوردار است و در عرصه‌هاي مختلف فردي و اجتماعي به وضوح به چشم مي‌آيد. اين درحالي است كه دين خاتم و اسلام محمدي(ص) دروغ را گناه كبيره دانسته و مرتكب آن را دشمن خدا معرفي كرده است.
قرآن كريم در سوره شعرا آيات 231 و 232 قلب دروغگو را فرودگاه شياطين دانسته و مي‌فرمايد: آيا به شما خبر دهم كه شياطين بر چه كسي نازل مي‌شوند؟ آنان بر دروغگوي زشت كار نازل مي‌گردند. همچنين در سوره زمر آيه 3 يكي از نشانه‌هاي ايمان را پرهيز از دروغگويي دانسته و دروغگو را بي‌ايمان مي‌شناساند.
امام رضا(ع) با تقبيح دروغ، دروغگو را كسي كه از جوانمردي بهره‌اي ندارد معرفي مي‌كند و وقتي از ايشان سؤال مي‌شود كه؛ آيا مؤمن ممكن است ترسو باشد؟ مي‌فرمايد: بله، آيا ممكن است بخيل باشد؟ مي‌فرمايد: بله و آن هنگام كه سؤال مي‌شود آيا ممكن است مؤمن دروغگو باشد؟ مي‌فرمايد: خير! زيرا به فرموده امام صادق(ع) جايگاه دروغگو و دروغگويي، نزديكترين جايگاه به كفر است و دروغگو نيز همچون كافر درصدد پوشاندن حقيقت است.
از نظر اسلام دروغ، دروغ است و كوچك و بزرگ و شوخي و جدي ندارد. امام سجاد(ع) مي‌فرمايد: از دروغ دوري كنيد چه بزرگ، چه كوچك، چه شوخي و چه جدي و رسول خدا هم خبر داده است كه اگر بنده‌اي دروغ بگويد، خداوند نام او را در زمره دروغگويان ثبت مي‌كند.
اميرالمؤمنين علي(ع) مي‌فرمايد: تا كسي دروغ را ترك نكند چه بزرگ، چه كوچك و چه شوخي، چه جدي، طعم ايمان را نمي‌چشد. از دروغ گناهان ديگري نيز زاييده مي‌شود و برخي رفتارهاي گناه‌آلود در نتيجه عادت به دروغ به‌وجود مي‌آيند. اعمالي همچون ريا، كم‌فروشي، كم‌كاري، مكر و حيله، خيانت و...
عقل و دين دروغ را تقبيح مي‌كنند، زيرا شر دروغ در درجه اول دامن گوينده آن را مي‌گيرد و رسوا و بي‌آبرويش كرده و از درجه اعتبار ساقطش مي‌كند. دروغ و نفاق ملازم يكديگرند، به اين معنا كه دروغگو به نسبتي كه آلوده به اين گناه است در منجلاب نفاق نيز گرفتار خواهد شد. همچنين از دروغ، دروغ‌هايي ديگر زاييده مي‌شود، زيرا دروغگو براي پوشاندن دروغ خود مجبور مي‌شود دروغ ديگري بگويد و سرانجام آن افشاي تمام دروغ‌ها و رسوايي دروغگو است.
به دروغ آثار وضعي هم مترتب است به اين معنا كه دروغگو دائماً دچار استرس و عذاب است و زندگي دروغگويان پر از ملال و آشفتگي و انفعال و افسردگي است.
گاهي نيز دروغ به عنوان ابزار كار مديريتي ضرورتي اجتناب‌ناپذير جلوه مي‌كند. با پيچيده شدن مناسبات اجتماعي، دروغ به عنوان يك راهكار وارد عرصه‌هاي رقابتي شده و همچون ابزاري كارآمد عليه رقيب به كار گرفته مي‌شود و از تريبون‌هاي عمومي ترويج مي‌شود.
گاهي دروغي با تكرار رنگ حقيقت به خود گرفته و با نزديك شدن به باور عمومي مبناي قضاوت عليه شخص يا گروه رقيب مي‌شود و فعل و انفعالات ظالمانه‌اي را سامان مي‌دهد. در هر حال دروغ در دوران ما از رونق زيادي برخوردار است و در عرصه‌هاي مختلف فردي و اجتماعي به وضوح به چشم مي‌آيد. اين درحالي است كه دين خاتم و اسلام محمدي(ص) دروغ را گناه كبيره دانسته و مرتكب آن را دشمن خدا معرفي كرده است.
قرآن كريم در سوره شعرا آيات 231 و 232 قلب دروغگو را فرودگاه شياطين دانسته و مي‌فرمايد: آيا به شما خبر دهم كه شياطين بر چه كسي نازل مي‌شوند؟ آنان بر دروغگوي زشت كار نازل مي‌گردند. همچنين در سوره زمر آيه 3 يكي از نشانه‌هاي ايمان را پرهيز از دروغگويي دانسته و دروغگو را بي‌ايمان مي‌شناساند.
امام رضا(ع) با تقبيح دروغ، دروغگو را كسي كه از جوانمردي بهره‌اي ندارد معرفي مي‌كند و وقتي از ايشان سؤال مي‌شود كه؛ آيا مؤمن ممكن است ترسو باشد؟ مي‌فرمايد: بله، آيا ممكن است بخيل باشد؟ مي‌فرمايد: بله و آن هنگام كه سؤال مي‌شود آيا ممكن است مؤمن دروغگو باشد؟ مي‌فرمايد: خير! زيرا به فرموده امام صادق(ع) جايگاه دروغگو و دروغگويي، نزديكترين جايگاه به كفر است و دروغگو نيز همچون كافر درصدد پوشاندن حقيقت است.
از نظر اسلام دروغ، دروغ است و كوچك و بزرگ و شوخي و جدي ندارد. امام سجاد(ع) مي‌فرمايد: از دروغ دوري كنيد چه بزرگ، چه كوچك، چه شوخي و چه جدي و رسول خدا هم خبر داده است كه اگر بنده‌اي دروغ بگويد، خداوند نام او را در زمره دروغگويان ثبت مي‌كند.
اميرالمؤمنين علي(ع) مي‌فرمايد: تا كسي دروغ را ترك نكند چه بزرگ، چه كوچك و چه شوخي، چه جدي، طعم ايمان را نمي‌چشد. از دروغ گناهان ديگري نيز زاييده مي‌شود و برخي رفتارهاي گناه‌آلود در نتيجه عادت به دروغ به‌وجود مي‌آيند. اعمالي همچون ريا، كم‌فروشي، كم‌كاري، مكر و حيله، خيانت و...
عقل و دين دروغ را تقبيح مي‌كنند، زيرا شر دروغ در درجه اول دامن گوينده آن را مي‌گيرد و رسوا و بي‌آبرويش كرده و از درجه اعتبار ساقطش مي‌كند. دروغ و نفاق ملازم يكديگرند، به اين معنا كه دروغگو به نسبتي كه آلوده به اين گناه است در منجلاب نفاق نيز گرفتار خواهد شد. همچنين از دروغ، دروغ‌هايي ديگر زاييده مي‌شود، زيرا دروغگو براي پوشاندن دروغ خود مجبور مي‌شود دروغ ديگري بگويد و سرانجام آن افشاي تمام دروغ‌ها و رسوايي دروغگو است.
به دروغ آثار وضعي هم مترتب است به اين معنا كه دروغگو دائماً دچار استرس و عذاب است و زندگي دروغگويان پر از ملال و آشفتگي و انفعال و افسردگي است.
- شنبه ۲۱ آذر ۹۴ | ۱۶:۴۷ ۲۷۳ بازديد
- ۰ نظر