بيوگرافي محمد اصفهاني

در سحرگاه روز ۱۴ تير ماه سال ۱۳۴۵ همزمان با ميلاد پيامبر اكرم (ص) و امام جعفر صادق (ع) حوالي اذان صبح ، محمد مهدي واعظ اصفهاني در خيابان ۱۷ شهريور ( ميدان شهدا ) تهران به دنيا آمد . پدر ايشان اهل اصفهان بودند و مادر ايشان متولد تهران هستند اما بواسطه ايشان هم اصليت اصفهاني دارند . از نوادگان وحيد دستگردي (شاعر معروف) ، تك فرزند خانواده و متاهل هستند .مرحوم پدر ايشان وقتي زمزمه و صداهاي محمد را شنيدند و تشخيص دادند كه مي تواند بخواند سعي كردند با راهنمايي و سوق دادن وي به سمت قرآن كريم به خواندن وي شكل و جهت ببخشند .
تحصيلات ابتدايي را در دبستان علوي به پايان برد و در مسابقات قرآن قبل از انقلاب در رده نوجوانان مقام كسب كرد . به خاطر كسب مقام در مسابقات قرآن قرار شد به كويت اعزام شود كه اين سفر به خاطر مخالفت مادر لغو شد . از اوان كودكي قرائت قرآن كريم را به سه روايت نزد اساتيد وقت آموخته و از شيوه هاي مختلف اين فن به ويژه شيوه استاد "مصطفي اسماعيل" بهره مند شده است . تاكنون در محافل مهم بسياري از حضور دكتر اصفهاني براي قرائت قرآن استفاده شده است . ايشان با رتبه ۱۷۶ كنكور در رشته پزشكي در تهران مشغول تحصيل شدند و سر انجام در سال ۱۳۷۶ فارغ التحصيل در رشته دكتراي پزشكي در طب عمومي شدند . محمد جوان بواسطه دايي خود كه اهل هنر و از علاقه مندان سرسخت موسيقي است به آقاي شجريان معرفي شدند و ايشان گفتند كه صداي شما به درد آواز مي خورد . بعدها با آقاي فريدون شهبازيان آشنا شدند و ايشان محمد اصفهاني را به سمت موسيقي پاپ سوق دادند و اولين كار ايشان با نام فرصت بدرود با شعري از استاد دكتر قيصر امين پور و آهنگ محمد جوان و تنظيم استاد فريدون شهبازيان در سال ۱۳۷۶ از صدا و سيما پخش شد

مرحوم پدر ايشان هم صداي خيلي خوبي داشتند و نيز پزشك هم بودند و در زمان رژيم شاه جزو عناصر انقلابي به شمار مي آمدند . پدر ايشان بارها و بارها زنداني شدند و فشار شكنجه هاي شديد را متحمل شدند و در سال ۱۳۵۹ و در زماني كه محمد تنها ۱۴ سال داشت به سبب شكنجه هايي كه در زندانهاي شاه متحمل شدند سكته كرده و در گذشتند .
« آواي فاخته » اولين سريالي بود كه تيتراژش را اصفهاني اجرا كرد .
بابك بيات در مورد او گفت :« آهنگ آسيمه سر را آنقدر نگاه داشتم تا يك صداي مناسب اجرا پيدا كنم و خوشحالم كه اين امانت را به صاحب اصليش سپردم . » دكتر محمد اصفهاني نه تنها يك خواننده و آهنگساز يگانه و بي همتاست بلكه الگوي شخصيتي ايده آلي براي نسل جوان بشمار مي آيد . مراجعه به يك بيوگرافي ساده و كوتاه از زندگي او اين مطلب را اثبات مي كند . اصفهاني صداي ماندگاري است كه تا قرون ديگر هم نظير آن ظهور نخواهد كرد . او از اين موهبت الهي توانسته به بهترين شكل استفاده كند . فلسفه وجود و مضامين عارفانه را در قالب سمفوني عظيم موسيقايي و به نحو احسن ارائه كرده است . بطور مثال ضرب تنبكي كه به آلات موسيقي غربي تبديل ميشود و در طول آن ملودي كاملا ايراني حاكم است ترانه اي مي شود كه صداي هنرمند ما در آن طنين انداز شده و خانه دل را ويران مي كند و اتفاقا خانه دل نام مي گيرد و يا نواي تارهاي قانون كه آغازگر يك ملودي و ترانه عظيم و باشكوه ميشود كه ابرهاي تار دل آدمي را كنار مي زند تا آفتابهاي مهربان ترانه اي ازلي را به شنونده يادآوري كنند و اتفاقا آفتاب مهرباني نام مي گيرد . او دل شكوه گري دارد كه شكوه مي سازد و يا از شكايت هجران ، با تو مي گويد . شب افروزي كه دلواپسي هايم را با صدايش مرهم ميگذارد . معصوميتي كه از دست رفته را جز او و نواي او كه مي تواند بازگو كند كه دلها باوركنند دلها را . فقط سوز ناي سوزناكش مي تواند به من و تو بفهماند كه ماه غريبستان در چاه غم فرياد ميزند تنهايي اش را و يادگار او براي من و تو همان فرياد است و پنجره هايي كه برايمان رو به عالم بالا ميگشايد . هنرمند دستت را مي بوسيم و به يادت داغ از دل مي زدائيم چرا كه غمت از هرچه شادي دلگشاتر است . با صداي تو پرنده اي شديم و شب تار را در نورديديم …