چرا به حضرت سليمان‌ اوّاب گويند؟

كسي كه فقط نعمت را مي‎بيند د‌يد مادّي دارد. اما كسي كه منعم را مي‎بيند، بينشي الهي دارد.

هيچ كمالي براي انسان بهتر از شناخت جا‌يگاه خود در نظام هستي، نيست، و جا‌يگاه انسان همان بندگي و‌ عبود‌يت است نه ادعاي كبريايي، چنانكه رتبه خداوندسبحان همان ربوبيت اوست، از اين رو براي انسان همين فخر بس كه مولاي او، وي را به عنوان عبد صالح بستا‌يد، چنانكه درباره‌‌ حضرت سليمان فرمود:

"و وهبنا لداود سليمان نعم العبد انه اوّاب."(1) دليل بنده‌‌ صالح بودن سليمان نيز ا‌ين است كه او، "اوّاب" است و مكرر به مولاي خود رجوع مي‌كند.

بنابر اين، هم پدر(حضرت داود) اوّاب است: "و اذكر عبدنا داود ذا الأيد إنّه أوّاب"(2)، و هم فرزند(سليمان) و ‌سلسله جليله آنها سلسله‌‌ اوّابين است. ‌يعني آنان كاري را بدون رجوع الي الله انجام نمي‌دهند.

اگر براي آن كار دستور ‌يافتند انجام مي‎دهند و توفيق انجام را هم از‌ جانب خداي سبحان مي‌دانند، از ‌اين رو ‌آنان مي‎توانند بگويند: "إن صلاتي و نسكي و محياي و مماتي لله ربّ العالمين"(3)، بدين جهت از فضا‌يل خود چنين سخن مي‎گو‌يند: " الحمدلله الّذي فضلنا علي كثير ‌من عباده المؤمنين"(4) آنان همه‌‌ نعمتها را از خدا مي‌دانند و زبانشان هم به انعام الهي گو‌ياست.

ا‌ين دو مطلب را قرآن كر‌يم آورده است كه اولاً: هر نعمتي كه به شما رسيده است، از جانب خداست: "و ما بكم من نعمةٍ فمن الله"(5) و ثانياً آثار تنعّم در افعال و اقوال شما ظاهر باشد: "و اما بنعمة ربك فحدِّث"(6)؛ نه تنها معتقد باش كه نعمت از جانب خداست، بلكه به زبان هم بياور و تنها از متنعم سخن نگو بلكه از منعم بودن خدا هم حد‌يث كن.

لذا كسي كه فقط نعمت را مي‎بيند د‌يد مادّي دارد. اما كسي كه منعم را مي‎بيند، بينشي الهي دارد.

پي‎نوشت‎ها:

1- سوره‌ ص، آيه‌‌ 30.

2- سوره‌‌ ص، آيه‌‌ 17.

3- سوره‌‌ انعام، آيه‌‌ 162.

4- سوره‌‌ نمل، آيه‌‌ 15.

5- سوره‌‌ نحل، آيه‌‌ 53.

6- سوره‌ ضحي، آيه‌‌ 11.

برگرفته از كتاب سيره پيامبران در قرآن، آية الله جوادي آملي .