با صفحه كليد زندگي كار كنيد!

«آ» : «آرامش» وقتي به سراغت مي آيد كه «تلاش» كرده باشي.
«ا» : «اعتماد به نفس» يك «سرمايه» است نه يك «كلمه»!
«ب» : براي «بهتر» شدن زندگي ات، «بهتر» فكر كن!
«پ» : چرك نويس هاي زندگي ات گاهي به «پاك نويس» احتياج دارند!
«ت» : «تفاهم» درك كردن نيازهاي طرف مقابل است نه دانستن نيازهاي خود!
«ث» : «ثابت قدم بودن»، يكي از راه هاي «موفقيت» است.
«ج» : «جرأت» با داشتن «ترس» به وجود مي آيد.
«چ» : «چگونگي برخورد با مشكلات و ناكامي ها» مهم است، نه خود مشكلات و ناكامي ها!
«ح» : «حاصل» هر زحمتي رحمت است؛ مطمئن باش!
«خ» : «خداوند» دنيا را به تو نشان مي دهد؛ تو خودت را به خداوند نشان بده!
«د» : «داشتن ها» هميشه به انسان كمك نمي كنند؛ گاه اين نداشتن هاست كه موجب خلق آثار مي شوند.
«ذ» : «ذره ذره ي» زندگي ات را شكرگزار باش!
«ر» : «رهاشدن» از درد، ابتداي پذيرفتن درد است.
«ز» : «زشت يا زيبا»؛ اين بستگي به نگاه تو دارد.
«ژ» : «ژوليدگي و آشفتگي ظاهري» مي تواند دليلي بر ژوليدگي و آشفتگي دروني نيز باشد؛ از پايه شروع كن تا به اصل برسي.
«س» : «سلامتي»، ثروتي ست كه ثروت هاي ديگر را جذب مي كند.
«ش» : «شكرگزاري» يعني رسيدن به «شادكامي».
«ص» : «صادقانه» زندگي كن؛ صادقانه جواب بگير.
«ض» : جلوي ضرر را از هر جا بگيريم، منفعت است.
«ط» : «طاقت داشتن» در برابر سختي ها يعني روزه داشتن تا هنگام افطار (سختي ها مي روند و جسم و روح پيروز مي شوند.)
«ظ» : «ظاهر» و باطن اگر به هم نزديك شوند، آينه مي شوي!
«ع» : «عشق» به زندگي ست نه عادت به زندگي.
«غ» : «غصه خوردن» هم چون سبزي نشسته است؛ غصه ها را بشور!
«ف» : «فاتح» فرداي خود شدن، «امروز» را مي طلبد.
«ق» : «قدرت» در ديدن معايب نيست؛ در گفتن محاسن است.
«ك» : «كمك كردن» به ديگران درحقيقت، يك نوع كنترل دردهاي خودمان نيز هست.
«گ» : «گاهي» شعري زمزمه كن، عكس بگير، مهمان دعوت كن، يادداشتي بنويس، گاهي از گِله و غصه دوري كن؛ ضرر نمي كني!
«ل» : «لحظه هاي» قشنگ زندگي ات را تكرار كن!
«م» : «محبت» هم چون مادر، منتظر دعوت نمي ماند.
«ن» : «نااميدي» از ندانستن است!
«و» : «وفاي به عهد» اولين نشانه براي اعتماد دو قلب است.
«ه» : «هديه ي» خداوند به انسان ،«عقل» اوست.
«ي» : «ياور» هميشه همراه، موبايل نيست؛ خداوند است!